۱۴۰۰/۱۲/۲۶، ۰۴:۴۰ صبح
ادای سپاسگزاری به حالت خاصی محدود نمی شود. سپاسگزاری از یک سری اعمال تشکیل می شود و راهی است برای کنارآمدن ما با دنیای اطرافمان. بعضی اوقات آن نوعی خود نظمی است: داشتن مستمر چنین طرز فکری نیاز به کار خواهد داشت بخصوص وقتی که ما عادت داریم دنیا را از پشت لنز استحقاق و رنجش خود ببینیم. فروتنی و سپاسگزاری لازم و ملزوم یکدیگرند. بدون توجه به خواستۀ باطنی مان, سپاسگزاربودن را تمرین می کنیم. ممکن است احساس سپاسگزاربودن را در ابتدا بصورت طبیعی تجربه نکنیم اما وقتی که "متشکرم" گفتن را تمرین می کنیم متوجه می شویم نسبت به چه چیزهای زیادی باید سپاسگزار باشیم. بسیاری از ما سپاسگزاری را با این واقعیت شروع می کنیم
که امروز خمار نیستیم.
++پاک زیستن++
که امروز خمار نیستیم.
++پاک زیستن++
