۱۴۰۲/۵/۲۳، ۰۲:۴۲ عصر
.پل ارتباطی بین این سنت با یک یا چند عدد از قدم ها را توصیف کنید . این پل های ارتباطی چه چیزی درباره بهبودی به من می آموزند؟(سنت۲)
پل ارتباطی این سنت با قدم یک این بود که اگر من اقرار به عجز نمی آوردم و تسلیم نمیشدم الان هم سرکش بودم و میگفتم بهترین ایده ها و فکر مال من است و همه از من بایست پیروی کنند، در قدم ۲ اگر اقرار به نیروی برتر از خودم نمی آوردم الان مرجع نهایی هنوز خودم بودم،در قدم ۳ فهمیدم خداوند بدون درخاست ما به کسی لطف نمیکنه و تا از سر راهش کنار نروم بر تصمیمات ما اثر نمیگذارد، و اگر قدم ۴ تا ۹ را کار نمیکردم الان ندای خداوند را در درونم از صدای بیماری تشخیص نمی دادم و درونی که پر از کینه و خشم و رنجش و نفرت و انتقام باشد جایی برای ظرفیت راهنمایی خداوند ندارد، و توی تصمیم گیری ها ضعیف عمل میکند و ممکن بوداگر درد تجربه جبران خسارت نبود خساراتی که بواسطه ابراز عقیده هام میزدم برام مهم نبود ،قدم ۱۰ به من یاد داد که ما فرصت اشتباه داریم البته نه برای همیشه و من بایست در روند تصمیم گیری ها مراقب باشم که تکرار اشتباه نکنم و تراز قدم ده در واقع کمک بسیار بزرگی برای در هارمونی بودن با احساسات ،رفتارواعمالم بود که بتونم فکرم را در راستای شکل گیری وجدان مدیریت کنم ،بیشترین پل ارتباطی را من باقدم ۱۱ میبینم که ما از طریق این قدم بانیروی برترمان ارتباط برقرار میکنیم و برای استخراج راهنمایی روحانی و قدرت اجرایی خاست خدا انجام این قدم ضروری میباشد،و اگر روح قدم ۱۲ را درک نمیکردم ممکن بود درتصمیم گیری هام برای خدمت انگیزه های شخصی و نفی خودم را فقط در نظر میگرفتم.
پل ارتباطی این سنت با قدم یک این بود که اگر من اقرار به عجز نمی آوردم و تسلیم نمیشدم الان هم سرکش بودم و میگفتم بهترین ایده ها و فکر مال من است و همه از من بایست پیروی کنند، در قدم ۲ اگر اقرار به نیروی برتر از خودم نمی آوردم الان مرجع نهایی هنوز خودم بودم،در قدم ۳ فهمیدم خداوند بدون درخاست ما به کسی لطف نمیکنه و تا از سر راهش کنار نروم بر تصمیمات ما اثر نمیگذارد، و اگر قدم ۴ تا ۹ را کار نمیکردم الان ندای خداوند را در درونم از صدای بیماری تشخیص نمی دادم و درونی که پر از کینه و خشم و رنجش و نفرت و انتقام باشد جایی برای ظرفیت راهنمایی خداوند ندارد، و توی تصمیم گیری ها ضعیف عمل میکند و ممکن بوداگر درد تجربه جبران خسارت نبود خساراتی که بواسطه ابراز عقیده هام میزدم برام مهم نبود ،قدم ۱۰ به من یاد داد که ما فرصت اشتباه داریم البته نه برای همیشه و من بایست در روند تصمیم گیری ها مراقب باشم که تکرار اشتباه نکنم و تراز قدم ده در واقع کمک بسیار بزرگی برای در هارمونی بودن با احساسات ،رفتارواعمالم بود که بتونم فکرم را در راستای شکل گیری وجدان مدیریت کنم ،بیشترین پل ارتباطی را من باقدم ۱۱ میبینم که ما از طریق این قدم بانیروی برترمان ارتباط برقرار میکنیم و برای استخراج راهنمایی روحانی و قدرت اجرایی خاست خدا انجام این قدم ضروری میباشد،و اگر روح قدم ۱۲ را درک نمیکردم ممکن بود درتصمیم گیری هام برای خدمت انگیزه های شخصی و نفی خودم را فقط در نظر میگرفتم.
