۱۳۹۹/۴/۲۵، ۰۱:۱۰ عصر
امروز من به این درک رسیده ام که نیروی برتر بدون شک همیشه و در هرجا به من کمک کرده است و تمام ابزار لازم را برای کمک به من در اختیارم گذاشته است -- تمام هستی را با تمام ابزار آن در اختیار من گذاشته است و راههای استفاده از آنها را به من نشان داده است و این منم که چگونگی استفاده از آنها را انتخاب می کنم..
بنابراین نتیجه می گیرم که تا من نخواهم نیروی برتر به من کمک نمی کند ولی تمام ابزار آنرا در اختیار من گذاشته است.
امروز من نیروهای برتری همچون؛ راهنما ، قدم ، جلسه ، دوستان بهبودی و...دارم که خداوند در اختیار من گذاشته که به من کمک کنند حال این من هستم که از آنها استفاده کنم یا نه.
من زمانی جلسه نروم ، قدم کار نکنم ، با راهنما ارتباط نداشته باشم نیروی برتر چگونه به من کمک میکند.
اصلا در یک کلمه نظام هستی بر دو پایه استوار است؛ خواستن و نخواستن.
امروز برای اینکه نیروی برتر که خداوند باشد و نیروهای برتر دیگر همچون جلسه و...به من کمک کنند باید مسئولیت های خودم را انجام دهم مثلا؛ جلسات بهبودی را حمایت کنم ، مشارکت کنم ، قدم کار کنم ، با راهنما در تماس باشم ، به تازه وارد کمک کنم و در کل کارهای شخصی خودم را انجام دهم..
زمانی می تواند کمک کند که بتوانم باورهای جدید را جایگزین باورهای گذشته کنم -- در زندگی امیدوار باشم -- بهبودی را یک فرایند بدانم چرا که زمانی فکر کنم در یک مدت زمان مشخص بهبود پیدا می کنم احساس توانایی به سراغم می آید و همین امر موجب درجا زدن من می شود.
زمانی خطاهایم را بپذیرند و ریشه دقیق آنها را دربیاورم و برای برطرف کردن آنها اقدام بعمل همراه با دعا داشته باشم نیروی برتر می تواند به من کمک کند.
خلاصه ؛
کمک نیروی برتر بستگی به حرکت من دارد ( استفاده از ابزار بهبودی ، نشریات ، خدمت ، کارقدم و غیره...) یعنی زمانی من بخواهم که همان اقدام به عمل من است.
پرهیز از افکار ، احساس و رفتار بیمارگونه موجب می‌شود که نیروی برتر به من کمک کند
امروز من هر اندازه باورهایم را نسبت به اینکه نیروی برتر می تواند به من کمک کند بیشتر کنم بیشتر به برنامه می چسبم و در نتیجه بیشتر در مسیر بهبودی قرار و به همان میزان نیروی برتر به من کمک می کند
یعنی به اندازه تلاشم درو می کنم
بنابراین نتیجه می گیرم که تا من نخواهم نیروی برتر به من کمک نمی کند ولی تمام ابزار آنرا در اختیار من گذاشته است.
امروز من نیروهای برتری همچون؛ راهنما ، قدم ، جلسه ، دوستان بهبودی و...دارم که خداوند در اختیار من گذاشته که به من کمک کنند حال این من هستم که از آنها استفاده کنم یا نه.
من زمانی جلسه نروم ، قدم کار نکنم ، با راهنما ارتباط نداشته باشم نیروی برتر چگونه به من کمک میکند.
اصلا در یک کلمه نظام هستی بر دو پایه استوار است؛ خواستن و نخواستن.
امروز برای اینکه نیروی برتر که خداوند باشد و نیروهای برتر دیگر همچون جلسه و...به من کمک کنند باید مسئولیت های خودم را انجام دهم مثلا؛ جلسات بهبودی را حمایت کنم ، مشارکت کنم ، قدم کار کنم ، با راهنما در تماس باشم ، به تازه وارد کمک کنم و در کل کارهای شخصی خودم را انجام دهم..
زمانی می تواند کمک کند که بتوانم باورهای جدید را جایگزین باورهای گذشته کنم -- در زندگی امیدوار باشم -- بهبودی را یک فرایند بدانم چرا که زمانی فکر کنم در یک مدت زمان مشخص بهبود پیدا می کنم احساس توانایی به سراغم می آید و همین امر موجب درجا زدن من می شود.
زمانی خطاهایم را بپذیرند و ریشه دقیق آنها را دربیاورم و برای برطرف کردن آنها اقدام بعمل همراه با دعا داشته باشم نیروی برتر می تواند به من کمک کند.
خلاصه ؛
کمک نیروی برتر بستگی به حرکت من دارد ( استفاده از ابزار بهبودی ، نشریات ، خدمت ، کارقدم و غیره...) یعنی زمانی من بخواهم که همان اقدام به عمل من است.
پرهیز از افکار ، احساس و رفتار بیمارگونه موجب می‌شود که نیروی برتر به من کمک کند
امروز من هر اندازه باورهایم را نسبت به اینکه نیروی برتر می تواند به من کمک کند بیشتر کنم بیشتر به برنامه می چسبم و در نتیجه بیشتر در مسیر بهبودی قرار و به همان میزان نیروی برتر به من کمک می کند
یعنی به اندازه تلاشم درو می کنم
