۱۳۹۹/۵/۱۰، ۰۸:۱۷ عصر
ذهنیت من معتاد نگرشی همراه با دو خصیصه زودخواهی و زیاده خواهی دارد ک همواره به ایستگاه بعدی فکر میکند و اگر ب آن نرسد زندگی را بی معنی و بی ارزش میداند...توقعات غیر واقعی من اینست ک همه چیز ب یکباره اتفاق بیفتد و شرایط طوری باشد ک من ب دستاوردهای مادی و دنیوی خودم برسم... اما همچین تصوری غیرباطل است زیرا توقع سالم و پاک از سلامت عقل... داشتن معنویات و روحانیت اصول است ک با اصل روحانی صبر و زمانی طولانی امکان پذیر است ...زیرا از دوران کودکی عقل من بواسطه ی تربیت نادرست ساخته نشده است... و الگویی از دیگران بودم و یک ادمکی بودم ک ادای دیگران را در میووردم... اما زمان لازم دارم تا خودم را بشناسم قدمهایم را ب مرور کار کنم...تا ویژیگیهای رشد یک عقل سالم را بدست بیاورم ...حاصلش در لحظه زندگی کردن است..و کم کردن توقعاتم از خودم
