سوال اول 56 : چه چيزي در بهبوديم شنيده ام كه براي باور كردنش مشكل دارم؟ آيا از راهنما

[ره جو]

  با سلام و احترام  فرا رسیدن نوروز و سال جدید را تبریک عرض میکنم و ضمن درخواست  سلامتی : نشاط : آرامش  و سعادتمندی در  کمک به هم نوع  از درگاه باریتعالی برای همه عزیزان بهترینها را آرزو میکنم                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                مکرر میشنیدم که من با بقیه تفاوتی ندارم آنها توانسته اند و من هم اگر بخواهم میتوانم .باید به خودم فرصت بدهم صبر کنم از هر چیزی که به مخدر ها مربوط هست دوری کنم از تمام افکارم خلاص شوم شخصا تصمیم نگیرم و برای کارها و چگونگی انجامش با کسی مشورت کنم و پیشنهاد را انجام دهم و هر کاری در هر روز اینگونه انجام شود تنها نمانم و با دوستان معاشرت کنم به طور مرتب ومنظم به جلسه بروم وکامل گوش کنم خودم را با بلند کردن دست به عنوان شخصی معتاد معرفی کرده و با بیان مسائل و افکار روزانه از شر آنها خلاص شوم وبه شخصی اعتماد کنم و در باره هر چیزی که در جمع نتوانسته ام بگویم با او صحبت کنم .                    ان روز ها هر چه میشنیدم متعجب میشدم ودر طول روز بر تحیرم افزوده میشد گاها روشهایی که به من معرفی میشدندند را یسیار مسخره وغیر قابل اجرا توصیف میکردم . روشن بینی و نیروی برتر در بالاترین نقطه این احساسم قرار داشتند وکلا فکر میکردم قدرت اجرا و انجام کارها وتصمیم گیری از من سلب میشود اختیارهیچ چیز ی دیگر نخواهم داشت وبه مرور زمان بدون فعالیت و حضور از یاد اطرافیانم رفته و منزوی و تنها میشوم من که در تصمیم گیری دیگران تاثیر میگذاشتم حالا باید کل اختیارات وافکار وروابط را کنار گذاشته وفقط کاری که گفته میشود را انجام دهم  تمام اینها با مردن برایم برابری میکرد و اصلا غولی که در پیشرو یم بود اجازه هیچگونه توجه به من نمیداد توجه به اینکه آن شخصیتی  که در ذهن خودم دارم  را با مصرف مواد و بیماری اعتیاد نابود و مدفون کردم  وترس از آینده و چیزهایی که شنیدم و انجام این کارها واتفاقاتی که خواهد افتاد سبب شد بی تفاوت به آنها از جمع دور شوم هر بار درباره علت این احساسات و تصوراتی که داشتم  حرفی میزدم  دوستان از اصول بهبودی میگفتند و تشریحی کامل از احساس و برداشت اشتباه من ارئه میکردند و من فقط با لبخند یا خجالت زدگی و یا تشکر  می توانستم عکس العمل نشان دهم .در بعضی موارد که به نظر من انسان  نابینایی بودم و فقط با شنیدن موضوع ان را کوهی غیر قابل صعود تصور کردم و فقط ترس از کوه برایم مانده باشد عقب نشینی کرده بودم و بابت آن به خودم گوشزد میکردم  که دیگر این حرکت را تکرار نکنم .اینجا بود که صحبتهای آرام و دلنشین راهنما معنی روشن بینی را  مانند نوری که تابیده شود به من فهماند و به مرور زمان با آگاهی یافتن  و درک مسائل وشرایط رقبت و قدرت انجام تمام کارهایی که قبلا در مقابلمبودند یا در ذهنم پرورده بودم  به روشی که دوستان میگفتند را پیدا کردم و برای بهتر انجام شدنشان تشکر وقدر دانی میکردم و خیلی زیبا نیروی برتر  از خودم را حس کردم و همیشه قدر دانی میکنم