سوال 7 : تفاوت بین اینکه کاملاً آماده باشم تا خداوند نواقص شخصیتی من را برطرف کند ،

[Mohsen49]

_آمادگی کامل پیداکردن یعنی،آگاهی وتمایل ومشورت وشناخت دررابطه بانواقص وخستگی ازآنهاوپذیرش اینکه من عاجزوناتوانم یعنی قرارگرفتن درحالتی روحانی که ایمان داشته باشم وبه این درک ومعرفت واعتمادبرسم که بسپارم تاتوسط خداوندبرطرف شود.آمادگی کامل یعنی انرژی پیداکردن ودرروندایمان آوری قرارگرفتن واعتمادبه خداوند که اراده اش همیشگی است.من وقتی درآمادگی کاملم یعنی درمسیرروحانی وبهبودی درحرکتی روبه جلو هستم واحساس آرامش وامنیت میکنم ومنتظراتفاقات خوب هستم تاخداونددرموردش تصمیم بگیرد تانواقصمان برطرف شود.امااگرمن بخواهم سعی کنم، داخل نقصم خواهم ماندوچون نمیتوانم برطرف کنم حال واحساسم بدشده ونتیجه عکس خواهم گرفت.سعی من مقطعی است ودردوتحقیروخودآزاری ودیگرآزاری رابدنبال دارد.وقتی خودم سعی میکنم یعنی دارم باکله خودم جلومیروم واین یعنی خودمحوری زمانیکه خودم سعی میکنم دچارجنگ وآشفتگی واشتغالات فکری میشوم چون واردبیماری و انکارمیشوم حتی خود سعی کردن هم میشودنقص من چون همان سعی کردن، خودمحوری واراده شخصی من است.
نواقص ماهمان ویژگی ها وخصیصه هاو غرایزماهستند که بواسطه بیماری اعتیاد ازشکل طبیعی وتعادل خودخارج شده اند.
استفاده از اراده شخصی برای برطرف کردن نواقص منو وارد یک جنگ فرسایشی میکند وباورهای منفی ومخرب درمن ایجادمیکند ودردزیادی راهم بایدمتحمل بشوم هرچه بیشترسعی میکنم کمترنتیجه میگیرم ویا اصلانتیجه نمیگیرم وقتی خودم سعی میکنم بدلیل نداشتن تعادل وعدم ثبات شخصیتی وناآگاهی بارفتاری نادرست واردجنگ وکنترل وسرزنش باخودم میشوم ودوباره درمعرض استفاده از نواقصم قرارمیگیرم.?