با سلام....
اخیرا وسوسه های گوناگونی داشتم اصلا من دائم در معرض وسوسه هستم اشخاص ، اشیاء ، گفتار دیگران ، شنیدن یک موضوع ، مکانهای خاص ، داخل یک جلسه بهبودی یا اداری ، هنگام خدمت در NA ، وووووو هر موقعیتی میتواند جریان فکری وسوسه رو در من به حرکت در بیاورد.
اخیرا در جریان بیماری کرونا وسوسه یه مسافرت با جنس مخالف داشتم.
زمانیکه درگیر وسوسه هستم ارتباطم با دنیای پیرامونم ناسالم میشود از موقعیت زمانی و مکانی درست استفاده نمیکنم و از ارزشهای سالم خود حفاظت نمیکنم .
ار لحاظ روانی نمیتوانم روی الویتهایم تمرکز داشته باشم در افکارم از این شاخه به آن شاخه میپَرم مثلا میخواهم بروم جلسه سَر از مغازه دوستم در میاورم در این مواقع اولش از راهنمایم فاصله مییگیرم چون میدانم رهنمود او چیست.
از لحاظ جسمی کِسل و بی حال میشوم به سلامت جسمم اهمیت نمیدهم یا بلعکس بطور افراطی پرکار ، پرخور یا رابطه جنسیم زیاد میشود.
از لحاظ روحانی ارتباطم با راهنما ، خداوند ، جلسه کمرنگ میشود و جرات مشارکت ندارم دعا نمیکنم از خودم و دیگران خوشم نمیاید و دائم دیگران را سرزنش میکنم و احساس خوبی ندارم.
از لحاظ احساسی بسته به شرایط احساس گوناگونی به سراغم میاید مثل احساس بدختی ، حقارت ، خودکمبینی ، خجالت ، گناه ، نامیدی ، یاس و نگرانی و دلشوره دارم.
در این مواقع از آدمها فاصله میگیرم بدخلق و بداخلاق و زود عصبانی میشوم احساس رضایت ندارم بخصوص در این موقع استاد تشخیص بیماری دیگران میشوم و خودم رو بکلی فراموش میکنم.
من چون درونم خالیست و خلاء روحانی دارم بیشتر از قسمت نداشته هایم مورد وسوسه قرار میگیرم و همچنین برداشت و باورهای من از خودم دنیایی که در آن زندگی میکنم سالم نیست.
اخیرا وسوسه های گوناگونی داشتم اصلا من دائم در معرض وسوسه هستم اشخاص ، اشیاء ، گفتار دیگران ، شنیدن یک موضوع ، مکانهای خاص ، داخل یک جلسه بهبودی یا اداری ، هنگام خدمت در NA ، وووووو هر موقعیتی میتواند جریان فکری وسوسه رو در من به حرکت در بیاورد.
اخیرا در جریان بیماری کرونا وسوسه یه مسافرت با جنس مخالف داشتم.
زمانیکه درگیر وسوسه هستم ارتباطم با دنیای پیرامونم ناسالم میشود از موقعیت زمانی و مکانی درست استفاده نمیکنم و از ارزشهای سالم خود حفاظت نمیکنم .
ار لحاظ روانی نمیتوانم روی الویتهایم تمرکز داشته باشم در افکارم از این شاخه به آن شاخه میپَرم مثلا میخواهم بروم جلسه سَر از مغازه دوستم در میاورم در این مواقع اولش از راهنمایم فاصله مییگیرم چون میدانم رهنمود او چیست.
از لحاظ جسمی کِسل و بی حال میشوم به سلامت جسمم اهمیت نمیدهم یا بلعکس بطور افراطی پرکار ، پرخور یا رابطه جنسیم زیاد میشود.
از لحاظ روحانی ارتباطم با راهنما ، خداوند ، جلسه کمرنگ میشود و جرات مشارکت ندارم دعا نمیکنم از خودم و دیگران خوشم نمیاید و دائم دیگران را سرزنش میکنم و احساس خوبی ندارم.
از لحاظ احساسی بسته به شرایط احساس گوناگونی به سراغم میاید مثل احساس بدختی ، حقارت ، خودکمبینی ، خجالت ، گناه ، نامیدی ، یاس و نگرانی و دلشوره دارم.
در این مواقع از آدمها فاصله میگیرم بدخلق و بداخلاق و زود عصبانی میشوم احساس رضایت ندارم بخصوص در این موقع استاد تشخیص بیماری دیگران میشوم و خودم رو بکلی فراموش میکنم.
من چون درونم خالیست و خلاء روحانی دارم بیشتر از قسمت نداشته هایم مورد وسوسه قرار میگیرم و همچنین برداشت و باورهای من از خودم دنیایی که در آن زندگی میکنم سالم نیست.
