با سلام....
دوتا مسئله وجود دارد.
۱-چیزی که مارا معتاد کرده مواد مخدر نیست
۲-زندگی اساسا همیشه پر از مشکل است حتی برای همه
بخصوص برای ما معتادان که از زمان مصرف کارهایی کردیم که مشکلاتش امروز بروز میکند در واقع مشکلات همیشه بوده اما امروز بینایی ما بیشتر شده و آنها را بیشتر میبینیم.
در واقع بیماری اعتیاد مشکل اصلی من است نه جامعه خانواده کار یا مواد مخدر یا هر چیز دیگر.
من حتی اعتیادم را هم متوقف کنم تمام مشکلات من حل نمیشوند بلکه اشتباهاتمان باعث اعتیادمان میشود مثلا مثال: مت اعتیادم را در نقطه ایی متوقف کردم ولی فرزندم مشکلی بوجود میاورد از اینجا به بعد اعتیاد کنترل مسئله را بدست میگیرد یعنی نحوه برخورد من با فرزندم ، راه حل کردن مشکل ، نپذیرفتن مشکل ، فرار از مشکل .......
مشکل اصلی در سیستم افکاری من باورها و اعتقادات من فرهنگ من لانه کرده که هر بار فکر میکنم اگر این مشکل حل شود همه چیز درست میشود مثلا اگر این مغازه را داشتم اگر این جواب مثبت را میگرفتم اگر این خانه را داشتم اگر این مقدار پول داشتم وووووو
اعتیاد همه وجود من نیست و من قبل از اعتیاد یک انسان بودم و هستم و همه انسانها مشکل دارند و منهم دارم
منهم مثل همه آدمها عصبی میشوم ، عاشق میشوم ، غمگین و دلگیر میشوم ، خوشحال میشوم اما چرا فکر میکنم من نباید مشکل داشته باشم بزرگترین نداشتن سلامت عقل اینستکه من فکر کنم نباید مشکل داشته باشم مگر من انسان نیستم؟؟
مسئله اینجاست که اگر فکر کنم تنها مشکل من مثلا فلان چیز است همه قسمتهای دیگر زندگی را فدا میکنم تا آن مشکل را حل کنم بعد میبینم اشتباه کردم چون با فدا کردن دیگر قسمتهای زندگی مشکلات جدیدتری برای خودم درست کردم.
در آخر یک سوال ساده
اگر ما معتاد نبودیم اصلا مشکل نداشتیم؟؟؟؟؟؟؟
دوتا مسئله وجود دارد.
۱-چیزی که مارا معتاد کرده مواد مخدر نیست
۲-زندگی اساسا همیشه پر از مشکل است حتی برای همه
بخصوص برای ما معتادان که از زمان مصرف کارهایی کردیم که مشکلاتش امروز بروز میکند در واقع مشکلات همیشه بوده اما امروز بینایی ما بیشتر شده و آنها را بیشتر میبینیم.
در واقع بیماری اعتیاد مشکل اصلی من است نه جامعه خانواده کار یا مواد مخدر یا هر چیز دیگر.
من حتی اعتیادم را هم متوقف کنم تمام مشکلات من حل نمیشوند بلکه اشتباهاتمان باعث اعتیادمان میشود مثلا مثال: مت اعتیادم را در نقطه ایی متوقف کردم ولی فرزندم مشکلی بوجود میاورد از اینجا به بعد اعتیاد کنترل مسئله را بدست میگیرد یعنی نحوه برخورد من با فرزندم ، راه حل کردن مشکل ، نپذیرفتن مشکل ، فرار از مشکل .......
مشکل اصلی در سیستم افکاری من باورها و اعتقادات من فرهنگ من لانه کرده که هر بار فکر میکنم اگر این مشکل حل شود همه چیز درست میشود مثلا اگر این مغازه را داشتم اگر این جواب مثبت را میگرفتم اگر این خانه را داشتم اگر این مقدار پول داشتم وووووو
اعتیاد همه وجود من نیست و من قبل از اعتیاد یک انسان بودم و هستم و همه انسانها مشکل دارند و منهم دارم
منهم مثل همه آدمها عصبی میشوم ، عاشق میشوم ، غمگین و دلگیر میشوم ، خوشحال میشوم اما چرا فکر میکنم من نباید مشکل داشته باشم بزرگترین نداشتن سلامت عقل اینستکه من فکر کنم نباید مشکل داشته باشم مگر من انسان نیستم؟؟
مسئله اینجاست که اگر فکر کنم تنها مشکل من مثلا فلان چیز است همه قسمتهای دیگر زندگی را فدا میکنم تا آن مشکل را حل کنم بعد میبینم اشتباه کردم چون با فدا کردن دیگر قسمتهای زندگی مشکلات جدیدتری برای خودم درست کردم.
در آخر یک سوال ساده
اگر ما معتاد نبودیم اصلا مشکل نداشتیم؟؟؟؟؟؟؟
