۱۴۰۰/۴/۸، ۰۴:۰۰ عصر
با سلام....
از گذشته
از پدر و مادرم که من وقتی خیلی کوچک بودم از هم جدا شدن و فکر میکردم با جدا شدنشان از هم مسیر زندگی من عوض شد.
از همسر سابقم که باعث شد بعداز جدایی مان تا امروز نتوانم فرزندم و نوه ام را ملاقات کنم.
از کسی سالها فکر میکردم به اسم رفاقت از من بیگاری کشید.
از جامعه ، مدرسه ، سازمانها ، و تقریبا از همه چیز و همه کَس.
از امروز
صاحبکارم چون فکر میکنم به اندازه تلاشی که میکنم حقوق نمیگیرم.
از خودم چون فکر میکنم با تصمیمات احمقانه ایی که میگرفتم و میگیرم باعث عقب افتادن مالی و معنوی و آسیب جسمی به خودم میشوم.
از خانواده ام که فکر میکنم به اندازه کافی به من اهمیت نمیدهند.
سعی کردم با شهامت و البته با ترس اینها را بدون غلو کردن و زوم شدن رو نقش طرف مقابل و با صداقت و خیلی ساده اصل ماجرا را بنویسم و نه از آنها کم کنم نه به آنها زیاد کنم و امروز تا حد زیادی با این رنجشها به صلح رسیدم و دست از سر گذشته برداشتم.
رنجش یک حالت است و احساسات متراکم شده که کنترل رفتار و اعمال من را بدست میگیرند و من رو بسمت اعتیاد بیشتر سوق میدهند بیشتر رنجش را خودم با نگاه و جهان بینی غلطی که دارم تولید میکنم و همراه با جبر است چون در رنجشها احساس امنیت بیشتری میکنم و به خودم مجوز میدهم که هر جور دلم خواست (بیمارگونه) با دیگران رفتار کنم.رنجش وقتی چیزی بر خلاف معیار من است بوجود میاید حالا چه درست باشد چه غلط.
رنجش یک احساس بشری است و طبیعی است ولی واکنش ما نسبت به یک رنجش غیر طبیعی ست.
از گذشته
از پدر و مادرم که من وقتی خیلی کوچک بودم از هم جدا شدن و فکر میکردم با جدا شدنشان از هم مسیر زندگی من عوض شد.
از همسر سابقم که باعث شد بعداز جدایی مان تا امروز نتوانم فرزندم و نوه ام را ملاقات کنم.
از کسی سالها فکر میکردم به اسم رفاقت از من بیگاری کشید.
از جامعه ، مدرسه ، سازمانها ، و تقریبا از همه چیز و همه کَس.
از امروز
صاحبکارم چون فکر میکنم به اندازه تلاشی که میکنم حقوق نمیگیرم.
از خودم چون فکر میکنم با تصمیمات احمقانه ایی که میگرفتم و میگیرم باعث عقب افتادن مالی و معنوی و آسیب جسمی به خودم میشوم.
از خانواده ام که فکر میکنم به اندازه کافی به من اهمیت نمیدهند.
سعی کردم با شهامت و البته با ترس اینها را بدون غلو کردن و زوم شدن رو نقش طرف مقابل و با صداقت و خیلی ساده اصل ماجرا را بنویسم و نه از آنها کم کنم نه به آنها زیاد کنم و امروز تا حد زیادی با این رنجشها به صلح رسیدم و دست از سر گذشته برداشتم.
رنجش یک حالت است و احساسات متراکم شده که کنترل رفتار و اعمال من را بدست میگیرند و من رو بسمت اعتیاد بیشتر سوق میدهند بیشتر رنجش را خودم با نگاه و جهان بینی غلطی که دارم تولید میکنم و همراه با جبر است چون در رنجشها احساس امنیت بیشتری میکنم و به خودم مجوز میدهم که هر جور دلم خواست (بیمارگونه) با دیگران رفتار کنم.رنجش وقتی چیزی بر خلاف معیار من است بوجود میاید حالا چه درست باشد چه غلط.
رنجش یک احساس بشری است و طبیعی است ولی واکنش ما نسبت به یک رنجش غیر طبیعی ست.
