۱۳۹۹/۱۱/۸، ۱۰:۱۴ صبح
درک من از این سوال اینکه.....برای من انگار این شهامت مقداری عقبتر از حتی قطع مصرف و پرهیز کامل از مواد مخدر صورت گرفت....زمانی که شهامت فکر کردن به قطع مصرف را پیدا کردم....بعد از آن شهامت قطع مصرف را پیدا کردم...علیرغم تمام ناباوریها و ترسی که از آن داشتم.....تا اینجا این شهامتی بود که من هیچ اگاهی از وجودش نداشتم اما اولین شهامت آگاهانه من زمانی بود که با ترس اقرار به معتاد بودن کردم.....با شهامت اقرار به شکست کردم...باشهامت اقرار به عجز کردم...باشهامت اقدام به گرفتن راهنما کردم....با شهامت اقرار به نداشتن سلامت عقل کردم....باشهامت برای اولین بار اقدام به تصمیم گیری همراه با مسئولیت پذیری کردم.....باشهامت اقدام به بررسی شخصیت و اخلاقیات وروابط و رنجشهای خودم کردم...وانها را لیست کردم......باشهامت مهمترین موضوعات شخصی خودم رو اقرار کردم...با شهامت نواقص وکمبودهای خودم رو لیست کردم ...وبا شهامت از خداوند در خواست بر طرف شدن کمبودهایم را کردم....ودر این قدم با شهامت اقدام به لیست کردن خسارتهایی کردم که همیشه از زیر بار مسئولیت آنها شانه خالی میکردم...وامروز درک من از شهامت یعنی نترسیدن از نزدیک شدن بخداوند...واجازه دادن و اعتماد کردن به خداوندی که خود درک میکنم برای رسیدن به آرامش
