۱۳۹۸/۱۱/۲۰، ۰۵:۵۷ صبح
اطرافیانم یک زمانی به من میگفتن با فلانی راه نرو یا فلان جا نرو اونجا در شان ما نیست اما کو گوش شنوا من گوشم از این حرفها پر بود اما روز به روز بد تر میکردم با افراد بیشتری معاشرت کردم که همه خلافکار بودن و پایم به جاهایی باز شد که که الان از نوشتنش شرم میکنم . فرجام آنهمه سرکشی جز نابودی خودم و زندگیم و آبرو و اعتبار شد . در نتیجه بهبودی بدون چشم گفتن و گوش شنوا داشتن و حرف دیگران را قبول کردن که مفهومش همان تسلیم شدن است امکان پذیر نیست چون قبلا تجربه تلخی داشتم . تکرار مکررات یعنی نابودی ..
