۱۴۰۰/۷/۲۴، ۰۴:۲۸ صبح
سلام
رنجش، واکنش اغلب ما در برابر گذشته مان میباشد. از این طریق، ما دوباره به گذشته بازگشته و در آن زندگی میکنیم.از سوی دیگر، عصبانیت، طریق رو در رویی اغلب ما با زمان حال و واکنشی به منظور انکار واقعیت میباشد. ترس، اساسی است که وقتی ما با آینده مان فکر میکنیم، دچار آن میشویم که به عبارت دیگر، واکنش ما در مقابل ناشناخته ها و احساس نگرانی از به وقوع نپیوستن رویاهایمان میباشد. هر سه این احساسات، عوارض خود مشغولی میباشند. این واکنش ها در مقابل آدمها، مکانها و وقایع(حال، گذشته، آینده)، زمانی ظاهر میشوند که انتظارات ما از آنها، برآورده نشده باشد.
"جزوه مثلث خود مشغولی"
رنجش، واکنش اغلب ما در برابر گذشته مان میباشد. از این طریق، ما دوباره به گذشته بازگشته و در آن زندگی میکنیم.از سوی دیگر، عصبانیت، طریق رو در رویی اغلب ما با زمان حال و واکنشی به منظور انکار واقعیت میباشد. ترس، اساسی است که وقتی ما با آینده مان فکر میکنیم، دچار آن میشویم که به عبارت دیگر، واکنش ما در مقابل ناشناخته ها و احساس نگرانی از به وقوع نپیوستن رویاهایمان میباشد. هر سه این احساسات، عوارض خود مشغولی میباشند. این واکنش ها در مقابل آدمها، مکانها و وقایع(حال، گذشته، آینده)، زمانی ظاهر میشوند که انتظارات ما از آنها، برآورده نشده باشد.
"جزوه مثلث خود مشغولی"