چرا می مانیم

[حبیب ۶۶۶]

با شناخت بیماری اعتیاد که اگر بهش بها بدهم و شناخت بیشتر از شخصیت بیمارگونه خودم که قابل برگشت است و اینکه برنامه هزار نکته ندارد چند نکته ساده که هزاران بار باید برای من تکرار شود(من فراموش کارم)من محکوم به ماندن در این برنامه هستم از طرفی هم من لذت ماندن در این برنامه را با هیچ چیز دیگه ای عوض نمی کنم 
بله ما دورنمای امیدیم